LECZENIE RUCHEM - KINEZYTERAPIA

Ten rodzaj fizjoterapii dzieli się na kinezyterapię miejscową oraz ogólną.

Kinezyterapia miejscowa skupia się bezpośrednio na dotkniętym chorobą miejscu i wykonuje się w niej:

• ćwiczenia bierne - wykonywane przez kinezyterapeutę lub aparat CPM (Continuous Passive Motion - ciągły bierny ruch) bez czynnego udziału chorego;

•  ćwiczenia izometryczne, czyli sposób napinania mięśni - ćwiczenia czynno-bierne - ruch bierny połączony z czynnym rozluźnianiem mięśni przez chorego

• ćwiczenia samowspomagane -siła mięśni kończyny zdrowej wspomaga pracę osłabionychmięśni;

• ćwiczenia w odciążeniu - wykonywanie ruchu przy odciążeniu przez terapeutę ćwiczonego odcinka ciała;

• ćwiczenia czynne - oddechowe - wyciągi

Kinezyterapia ogólna polega na wzmacnianiu tych części ciała  oraz  partii mięśniowych, które nie są objęte chorobą. Obejmuje ona ćwiczenia ogólno-kondycyjne, elementy gimnastyki porannej, ćwiczenia w basenie.



Czy ruch jest sposobem na ból?

Kinezyterapia może być stosowana nie tylko po zabiegu operacyjnym, przy urazach czy jako forma rehabilitacji. Służy ona  m.in. łagodzeniu bólów kręgosłupa. W zależności od rodzaju dolegliwości stosuje się różne metody i zestawy ćwiczeń:

•  Metoda Vojty - sięga się po nią u pacjentów z chorobami neurologicznymi

•  Metoda McKenziego - stosowana przy leczeniu bólów kręgosłupa

•  NDT-Bobath - jest stosowana zarówno udzieci, jak i dorosłych opóźnionych w rozwoju

•  PNF-Prioproceptive Neuromuscular Facilitation - poprawia sprawność osób ze stwardnieniem rozsianym, zapaleniem rogów przednich, rdzenia kręgowego, z chorobamiortopedycznymi(korekcja wady postawy), z chorobami neurologicznymi (udary mózgu, urazy czaszkowo-mózgowe), po urazach (u sportowców)

•  Metoda Kaltenborn-Evjenth - skupia się przede wszystkim na dysfunkcjach w układzie kostnym oraz mięśniowym

• Metoda S. Bubnovskogo - stosowana jest u pacjentów po traumie oraz u sportowców.

Kiedy stosuje się kinezyterapię?

Kinezyterapia najczęściej stosowana jest w schorzeniach i dysfunkcjach narządu ruchu, w zespołach bólowych kręgosłupa, po udarach mózgu, po zawale serca, w niektórych chorobach układu oddechowego, w chorobach reumatoidalnych, po zabiegach operacyjnych w jamie brzusznej, przed porodem... Kinezyterapia może być stosowana jako podstawowa i jedyna forma leczenia (np.: w zachowawczym leczeniu wad postawy, bóle krzyża, bolesność stawu rzepkowo udowego, tendinopatie) lub jeżeli choroba wymaga leczenia operacyjnego, może być prowadzona zarówno w okresie przedoperacyjnym jak i po zabiegu. Istnieje wiele dowodów na skuteczność  kinezyterapii (jej różnych form), stosowanej jako samodzielna metoda leczenia, w leczeniu schorzeń mięśniowo - szkieletowych. W większości, nawet drobnych urazów narządu ruchu, w których kinezyterapia nie jest podstawową formą leczenia, powinno się ją zastosować po zakończeniu leczenia podstawowego lub równolegle z nim. Kinezyterapię często łączy się z innymi formami leczenia w tym metodami fizjoterapii w celu zwiększenia efektu terapeutycznego.

Jaka może być reakcja organizmu na kinezyterapię ?

Efekt zależy od doboru ćwiczeń. Najczęściej jest to grupa reakcji. Oto niektóre z nich: zwiększenie siły mięśniowej, poprawa zakresu ruchu, poprawa czucia głębokiego, zmniejszenie dolegliwości bólowych, poprawa elastyczności i napięcia tkanek miękkich, zmniejszenie podwyższonego napięcia mięśni, podwyższenie poziomu endorfin, poprawa wydolności krążeniowo - oddechowej, zwiększenie wydzielania mazi stawowej, podwyższenie lub obniżenie ciśnienia krwi, nasilenie procesów przemiany materii, usprawnienie działania narządów układów trawienia i wydalania, hamowanie odruchów patologicznych, sprawniejsze gojenie tkanek.

W jakim celu stosuje się kinezyterapię ?

Stosowanie kinezyterapii umożliwia uzyskanie maksymalnej poprawy utraconej funkcji, przywrócenie prawidłowej mechaniki, ułatwia wystąpienie procesów kompensacji,  zabezpiecza przed wykształceniem nieprawidłowych stereotypów ruchowych (np.: zespoły bólowe kręgosłupa) lub przywraca już utracone (np.: kontrola nerwowo-mięśniowa), umożliwia prawidłowy przebieg procesów przebudowy tkanek po urazach i operacjach, przeciwdziała wtórnym zmianom w układzie kostno mięśniowym w postaci ograniczeń ruchu, zapobiega powikłaniom w układzie krążenia i oddychania które mogą wynikać z długiego unieruchomienia.

Aktywność fizyczna i ruch to nie tylko sposób na zgrabną sylwetkę. Ćwiczenia fizyczne, głównie te wykorzystywane przy fizjoterapii, stanowią pranego rodzaju lek, który oddziałuje na cały organizm i pozwala odzyskać dawną sprawność. Czasami są one ważnym krokiem w terapii i na nowo uczą zachowań społecznych.